"Αποχαιρετισμός στην Ελλάδα"* από τον Βρετανό πρέσβη στην Ελλάδα

Καθημερινή της Κυριακής 28/12/08

Tου Σαϊμον Γκας
> **
> Γράψε αν μπορείς στο τελευταίο σου όστρακο
> τη μέρα τ' όνομα τον τόπο
> και ρίξε το στη θάλασσα για να βουλιάξει.
> Γιώργος Σεφέρης
> Γυμνοπαιδία - Σαντορίνη*
>
> Σε λίγες μέρες η γυναίκα μου κι εγώ αφήνουμε την Αθήνα ύστερα από οκτώ
> ευτυχισμένα χρόνια στη χώρα σας - πρώτα στη δεκαετία του '80 και για
> δεύτερη φορά αυτά τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα ήταν καλή μαζί μας. Μας
> χάρισε τον πρώτο μας γιο, που γεννήθηκε εδώ πριν από 23 χρόνια. Μας
> χάρισε πολλούς φίλους. Μας χάρισε πολλές στιγμές ευτυχίας. Και ποτέ, μα
> ποτέ δεν μας άφησε να πλήξουμε.
>
> Η Ελλάδα και οι Ελληνες ασκούν έντονη επίδραση στους ξένους. Ο Βρετανός
> συγγραφέας Lawrence Durrell έγραψε: «Αλλες χώρες μπορούν να σε κάνουν να
> ανακαλύψεις έθιμα ή παραδόσεις ή τοπία. Η Ελλάδα σου προσφέρει κάτι πιο
> σκληρό: την ανακάλυψη του εαυτού σου». Στην Ελλάδα εμείς οι
> Βορειοευρωπαίοι αφήνουμε πίσω μας λίγη απ' την ψυχραιμία και την
> επιφυλακτικότητά μας και γινόμαστε πιο εξωστρεφείς, αναζητάμε πιο πολύ
> τη συντροφιά των άλλων ανθρώπων. Δεν εκπλήσσομαι που η λέξη privacy δεν
> μεταφράζεται ακριβώς στ α Ελληνικά.. Αλλά, πάλι, ούτε η λέξη παρέα
> μεταφράζεται στα Αγγλικά.
>
> Η Ελλάδα άναψε τον πόθο του ταξιδιού σε γενιές και γενιές Βρετανών, και
> η Μαριάν κι εγώ προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τα βήματά τους. Η μυρωδία
> του καπνού του ξύλου που καίγεται ένα φθινοπωρινό απόγευμα στην Ηπειρο,
> τα λιβάδια με τ' αγριολούλουδα στην Πελοπόννησο την άνοιξη, τα
> κρυστάλλινα γαλανά νερά του Ιονίου το καλοκαίρι είναι μερικές από τις
> αναμνήσεις που θα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας.
>
> Οι Ζουλού λένε ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι μέσα από άλλους ανθρώπους.
> Η Ελλάδα δεν θα σήμαινε τόσα πολλά για μας αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι
> που γνωρίσαμε εδώ. Η γιαγιά που μας φίλεψε ροδάκινα απ' το καλάθι της
> όταν χάλασε το αυτοκίνητο της παρέας μας, στη Θεσσαλία το 1975. Το
> ζευγάρι που μας παραχώρησε το διαμέρισμά του, παρόλο που μόλις μας είχε
> συναντήσει, στο Ρέθυμνο το 1984. Ο ταξιτζής στη Χίο, το 1992, που όταν ο
> γιος μου ο Κρίστοφερ ζαλισμέ νος από το ταξίδι έκανε εμετό κι έκανε χάλια
> και το ταξί και τον ίδιο, αυτός ανησυχούσε μόνο αν ήταν εντάξει το
> παιδί. Θα μας λείψουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα, που μας έδωσαν
> τη φιλία τους και τη συντροφιά τους.
>
> Θα θέλαμε επίσης, η Μαριάν κι εγώ, να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που
> ήταν τόσο επιεικείς και συγχωρητικοί όσο εμείς κατακρεουργούσαμε την
> ελληνική γλώσσα. Θέλω να ζητήσω ιδιαιτέρως συγγνώμη από μια κυρία που
> γνώρισα σε μια δεξίωση πριν από λίγα χρόνια. Τη ρώτησα τι δουλειά έκανε
> ο άντρας της. Μου απάντησε ότι ήταν γεωπόνος. Δυστυχώς, μπέρδεψα τη λέξη
> γεωπόνος με τη λέξη Γιαπωνέζος. Καθώς η συζήτηση προχωρούσε, διαπίστωσα
> με έκπληξη ότι δεν ήξερε σχεδόν τίποτε για την Ιαπωνία. Και καθώς
> επέμενα με τις ερωτήσεις μου για τον ιαπωνικό πολιτισμό, έβλεπα σιγά
> σιγά τον πανικό να φουντώνει στα μάτια της.
>
> Θα ήθελα ακόμη να ζητήσω συγγ νώμη κι από τον προβεβλημένο εκείνον
> υπουργό, που παρέμεινε ατάραχος όταν τον ρώτησα πώς σκόπευε να
> αντιμετωπίσει όλες τις προσκλήσεις και όχι τις προκλήσεις του τομέα
> ευθύνης του. Τώρα ήρθε ο καιρός να πάμε σε μιαν άλλη χώρα. Χαιρόμαστε με
> την προοπτική των νέων εμπειριών, των νέων ενδιαφερόντων που πάντα
> φέρνει ένα νέο διπλωματικό πόστο. Οπως λέει κι ο ποιητής:
> *
> «Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι
> που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
> θα μπαίνεις σε λιμένες πρωτοϊδωμένους»
> Aλλά, δεν θα είναι Ελλάδα.*
>
> Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι θα
> επιστρέψουμε. Δεν νομίζουμε ότι η Ελλάδα μας έχει δώσει ακόμη την άδεια
> να την εγκαταλείψουμε οριστικά. Και όταν επιστρέψουμε δεν θα το κάνουμε
> μόνο για τους ανθρώπους ή για το τοπίο, αλλά και γιατί η Ελλάδα είναι
> μια χώρα που θαυμάζουμε για πάρα πολλά πράγματα.
>
> Αλλά αυτό που ιδιαίτερα θαυμάζουμε εδώ είναι η σημασία που δίνουν οι
& gt; Ελληνες στους οικογενειακούς δεσμούς και τη φιλία, την επιμονή σας να
> χαίρεστε τη ζωή, την ανοιχτόκαρδη διάθεσή σας, τη γενναιοδωρία σας και
> την αίσθηση αξιοπρέπειας και ευπρέπειας. Το ταλέντο των Ελλήνων
> ξεχειλίζει σε κάθε τομέα, από τις καλές τέχνες ώς τον κάθε χώρο δουλειάς
> και δημιουργίας. Ενα από τα προνόμια που είχα ως πρέσβης στην Ελλάδα
> ήταν η ευκαιρία που μου έδωσε να συναντήσω τόσους προικισμένους,
> ζωντανούς ανθρώπους από φοιτητές μέχρι δισεκατομμυριούχους.
>
> Ομολογώ ότι ακόμη και τώρα, μετά οκτώ χρόνια στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη
> μερικά πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω την ελληνική μανία
> να βουτάνε όλοι στη θάλασσα κάθε φορά που η θερμοκρασία ανεβαίνει πάνω
> από τους δέκα βαθμούς. Εγώ μεγάλωσα σε μια χώρα που η θάλασσα ήταν κρύα
> και γκρίζα και, γενικώς, έπρεπε να αποφεύγεται. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα
> κινητά είναι τόσο δημοφιλή, ενώ τόσε ς και τόσες Ελληνίδες σε διακοπές
> έχουν τη συνήθεια να φωνάζ ουν τόσο δυνατά και σε τόσο ψηλές νότες ώστε
> οι φωνές τους να σκίζουν τον αιθέρα και λόγγοι και ραχούλες να αντηχούν
> «έλα Τούλααα.». Θαυμάζουμε το πάθος των Ελλήνων για προσωπική ελευθερία
> και ελευθερία του λόγου. Ακόμη δεν έχω καταλάβει τα παραθυράκια στην
> τηλεόραση. Πώς καταλαβαίνει ο ένας τι λέει ο άλλος όταν όλοι μιλούν
> ταυτόχρονα; Ο στρατηγός Ντε Γκολ αναρωτήθηκε κάποτε πώς είναι δυνατόν να
> κυβερνήσει κανείς μια χώρα που παράγει 246 διαφορετικά είδη τυριών.
> Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς μια χώρα που έχει
> σχεδόν τόσους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς όσα τυριά έχει η
> Γαλλία. Αυτό που καταλαβαίνω και ξέρω καλά είναι ότι η Μαριάν και εγώ
> αισθανόμαστε τεράστια τρυφερότητα, ευγνωμοσύνη και θαυμασμό για μια χώρα
> που μας φέρθηκε τόσο καλά.*
> Σ' ευχαριστώ, Ελλάδα.*